Title : After War
Pairing : DMHP
Rate : PG-15 /18+
หิมะขาวโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า. .
ร่างเล็กในชุดคลุมกริฟฟินดอร์ยื นนิ่งอยู่ไม่ห่างจากทะเลสาบ ศีรษะทุยเเละเส้นเกศาสีเปลือกไม้ ไหม้โผล่พ้นจากผ้าพันคอสีแดงเข้ มเพียงเล็กน้อย อีกทั้งมือขาวที่เริ่มเเดงเพราะ ถูกหิมะกัดยังสั่นระริกอย่างน่า เอ็นดู
คนที่แอบมองอยู่ไม่ไกลอดไม่ได้ที่ จะก้าวเข้าไปหา ฝ่ามืออุ่นจากถุงมือหนังมังกรรา คาเเพงหายากคว้าเอวบางและดึงเข้ ามาให้อยู่ในอ้อมกอด ร่างเตี้ยกว่าสะดุ้งเล็กน้อยก่อ นเบนหน้าหันมามอง เมื่อพบกว่าเป็นใคร จึงโถมน้ำหนักตัวใส่เเล้วเเย้มร อยยิ้มกว้าง
"นายมาช้า"น้ำเสียงเเง่งอนเสเเส ร้งตัดกับสีหน้าสดใสทำให้ร่างสู งต้องก้มลงไปฟัดเเก้มนิ่มของอีก ฝ่ายโดยเร็ว
"กรีนกลาสเกาะเเกะฉันไม่ปล่อย ดีที่เเพนซี่เก่งเรื่องฝีปากมาก พอจะเเซะหล่อนให้อับอาย"คนตั วเล็กถูใบหน้าด้านข้างกับเสื้ อคลุมสลิธีรินของอีกฝ่ายอย่ างเข้าใจ
"แน่ล่ะ นายคือหนุ่มฮอตอันดับหนึ่งเลยนะ แซงเซดริก ดิกกอรี่ถึงสิบห้าเเต้มเชียว"เห มือนได้ยินเสียงหัวเราะข้างหู ก่อนริมฝีปากเย็นเฉียบจะคลอเคลี ยตามมา `เดรโก มัลฟอย`ขานรับอย่างน่าหมั่นไส้ เขาไม่ปฏิเสธแม้เเต่นิด
"ปีนี้.. สงบดีว่าไหม?"เส้นผมสีบรอนซ์ที่ ปัดป่ายข้างแก้มทำให้ `แฮร์รี่ พอตเตอร์`ย่นคอหนีอย่างอดไม่ได้ คนถูกกอดจึงเด้งตัวออกจากอีกฝ่า ย พลิกตัวหันไปหาแล้วโอบลำแขนรอบเ อวสอบ
กลายเป็นว่าทั้งคู่ยืนกอดกันท่า มกลางหิมะน้อยๆ
ในช่วงหน้าหนาวนั้น บริเวณทะเลสาปจะเป็นที่ที่ทุกคน ต่างหลีกเลี่ยงเพราะลมแรงกว่าสถ านที่อื่น ดังนั้น คู่รักลับๆ อย่างพวกเขาจึงพบกันที่นี่ได้อย่ างไม่ต้องกังวล
แฮร์รี่และเดรโกคบกันมาห้าปีแล้ ว นับจากอุบัติเหตุเล็กๆ ในห้องสมุดที่ทำให้พวกเขาปรับคว ามเข้าใจกันเเล้วพัฒนาความสัมพั นธ์จนถึงขั้นคบหาดูใจ
เนื่องจากนายลูเซียส มัลฟอยเป็นผู้เสพความตาย เด็กหนุ่มทั้งสองจึงจำต้องคบกัน แบบแอบๆ ทว่าตอนนี้ ทุกอย่างจบลงแล้ว ตระกูลมัลฟอยเปลี่ยนฝั่ง จอมมารตายลง และสงครามก็จบไปเรียบร้อย
ใช่ หลังจากวันนี้ พวกเขาจะสามารถจับมือกันต่อหน้า คนอื่นได้เเล้ว พวกเขาสามารถคุยกันโดยไม่ต้องจิ กกัดกัน พวกเขา..สามารถที่จะหึงหวงอีกฝ่ ายอย่างออกหน้าได้เสียที
ตั้งเเต่ที่เรื่องราวทุกอย่างเข้ าที่ แฮร์รี่ไม่รอช้าที่จะเข้าไปหานา ยท่านเเละนายหญิงมัลฟอยหลังให้ก ารในศาลเสร็จสิ้น
ในตอนนั้นสีหน้าบูดเบี้ยวของลูเ ซียสขบขันน่าดูจริงเชียว เขาใช้เวลาเกือบเดือนกว่าจะทำใจ ยอมรับเรื่องนี้ได้ ในขณะที่นาร์ซิสซาร์เพียงอุทานอ อกมาเเล้วตอบรับง่ายๆ เพราะแฮร์รี่ก็ช่วยมัลฟอยมามากเ เล้ว
ในตอนนั้นสีหน้าบูดเบี้ยวของลูเ
"ในที่สุดเราก็จะได้ไปฮอกมี้ดส์ ด้วยกัน"สองมือประสานเข้าหากัน เดรโกเอียงศีรษะ จุมพิตเเผ่วเบาที่มุมปากสีระเรื่อนุ่มนิ่มเป็นคำตอบ
"ฉันจะโดนเเฟนคลับนายดักตีหัวไห ม?"ทันทีที่ได้ยิน แฮร์รี่กลั้วหัวเราะ
"นายกำลังเล่นมุขของมักเกิ้ล?"
"หรือไม่ล่ะ?"พวกเขาช่วยปัดหิมะ บนหัวของฝ่ายตรงข้ามออก
เสียงหัวเราะเเว่วตามลม เด็กหนุ่มผู้พิชิตจอมมารเเละอดี ตผู้เสพความตายเดินยอกล้อไปตามท างเดินเพื่อไปทานอาหารเช้าที่ห้ องโถงใหญ่..
สรรพเสียงรอบตัวระหว่างทางจนถึง จุดหมายออกจะน่ารำคาญไปสักหน่อย แต่เมื่อสายตาหงุดหงิดสีเทาตวัด มองเพียงปราดเดียว การซุบซิบไร้ความเกรงใจก็เงียบล ง
มื้อไหนๆ ในฮอกวอร์ตต่างก็อึกทึกวุ่นวายย ามก๊วนกริฟฟินดอร์ได้รวมกลุ่มกั น และมันก็ดังไปอีกเมื่อ โรนัลด์ วิสลี่ย์ เห็นเพื่อนสนิทของเขาเดินคุยกับ คู่อริตั้งแต่ปีหนึ่งเข้ามาในคล องสายตา
"ไอ้เฟอเร็--!!?"รอนชะงักเสียงล งเมื่อแฟนสาวรั้งตัวเขาไว้ เฮอร์ไมโอนี่ส่ายศีรษะช้าๆ พลางส่งสายตาและอมยิ้มไปทางแฮร์ รี่
"พวกเขาดูมีความสุข"
"แต่--"
"หลังจากที่แฮร์รี่อมทุกข์มาเป็ นปีๆ.. นายอยากเห็นเพื่อนจมอยู่กับความ เศร้าอย่างนั้นเหรอ?"เด็กสาวคนเ ดียวในกลุ่มเลิกคิ้วขึ้น รอนสะอึกแล้วกล่าวอย่างยากจะทำใ จ
"แต่นั่น.. นั่นมันมัลฟอย.."
"เขาคบกันมานานเเล้ว"เฮอร์ไมโอนี่ ขัดอีกครั้ง เมื่อแฟนหนุ่มอุทานเธอจึงเสริมขึ้ น "ฉันเข้าใจว่านายซื่อบื้อ แต่จะบอกให้นะ ที่ผ่านมาพวกเขาเเค่เเกล้งทะเลา ะกัน"
"..ตั้งเเต่.. --ตั้งเเต่เมื่อไร?"นานอยู่เหมื อนกันว่าจะหาเสียงตัวเองเจอ รู้สึกตัวอีกทีเงาสองร่างก็ทาบทั บอยู่ด้านหลัง
"เมื่อตอนปีสาม วิสลี่ย์"เป็นเดรโกนั่นเองที่ตอ บออกไป
เด็กหนุ่มหัวแดงโวยวาย แต่ก็ไม่นานเพราะมีเฮอร์ไมโอนี่ ห้ามปรามเเละป้อนเหตุผลที่มีน้ำ หนักพอ
แฮร์รี่ทรุดนั่งข้างรอน ตามด้วยเดรโก พวกเขาไม่ใคร่จะใส่ใจสายตาผู้อื่น พวกกริฟฟินกอร์ไม่มีใครเขามาทำล ายบรรยากาศ พวกเขาเห็นแฮร์รี่เสียใจมามากพอ แล้ว วีรบุรุษไม่ควรถูกพังความสุขเพี ยงเพราะเขารักกับคนจากบ้านงู เช่นเดียวกันกับสลิธีริน ตั้งเเต่ปีห้า เจ้าชายของพวกเขาแทบจะมืดมนมาตล อด ในเวลานี้ พวกเขาต่างยอมรับ แฮร์รี่เป็นเพียงคนเดียวที่สร้า งรอยยิ้มเปี่ยมสุขให้เดรโกได้ (แน่นอนว่าไม่ใช่ทั้งหมด แพนซี่ พาร์กินสัน คว้าน่องไก่สูตรเผ็ดพิเศษใส่ปาก แอสโทเรีย กรีนกลาสทันทีที่หล่อนอ้าปาก เพื่อไม่ให้หล่อนกรีดร้องเพราะห นุ่มที่เล็งไว้ดันมีเจ้าของแล้ว )
ศาสตราจารย์ประจำฮอกวอร์ตกระพริ บตาปริบๆ แต่ก็หันไปหัวเราะด้วยกัน ภาพนั้นเป็นสัญญาณที่ดีว่าบ้านทั้ งสองอาจจะสามารถเชื่อมสัมพันธ์ กันได้
เซเวอรัส สเนป สายลับที่รอดมาได้อย่างปาฏิหาริ ย์จากพิษงูนากินีส่งเสียงฮึดฮัด ไม่พอใจ หากแต่ก็ยอมทำเป็นเมินเมื่อลูกทู นหัวของเขามีท่าทีสนุกสนานเเละมี ชีวิตชีวามากกว่าที่ผ่านมา อีกทั้งเด็กหนุ่มพอตเตอร์ก็นั่ง จับเข่าชนกันเคลียร์ปัญหาที่เคย ก่อไว้เรียบร้อย แม้ศาสตราจารย์ชุดดำจะหักคะเเนน เเละรังแกแฮร์รี่เป็นงานอดิเรกป ระจำวันไปแล้วก็ตาม (ซึ่งแฮร์รี่เรียนรู้ที่จะหาคะเ เนนมาโปะส่วนเว้าเเหว่งนั่นแล้ว )
มัลฟอยเข้ากับบ้านสิงห์ได้ดีทีเ ดียวเมื่อเขาลดหน้ากากจอมหยิ่งล ง เสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นพักๆ จนเซดริกเดินมาตบบ่าพวกเขา
"ยินดีด้วยนะ ในที่สุดพวกนายก็ได้เปิดตัวสักที "
พวกเขาหันไปยิ้มรับ
หนุ่มฮัฟเฟิลพัฟคนนี้รู้เรื่องข องทั้งคู่เมื่อตอนงานประลองเวทย์ ไตรภาคี เพราะแฮร์รี่วิ่งมาขอวิธีเปลี่ย นคนสำคัญในด่านที่ต้องลงน้ำ เด็กหนุ่มไม่ต้องการให้เดรโกอยู่ในอันตราย แล้วมันก็ผ่านไปด้วยดี เช่นเดียวกัน เดรโกเป็นคนช่วยให้เซดริกรอดกจา กผู้เสพความตาย เขาทั้งสามคนจึงสนิทสนมกันเป็ นพิเศษเมื่อได้ทำบางสิ่งที่ยิ่ งใหญ่ด้วยกัน
เซดริกนั่งลงใกล้รอน เวลาเดียวกับที่ ลูน่า เลิฟกู้ด เดินมานั่งข้าง เนวิลล์ ลองบัตท่อม ฝั่งตรงข้ามของรอน ติดกับเฮอร์ไมโอนี่
จากนั้น เด็กบ้านอื่นๆ ก็เริ่มลุกขึ้นเเละเปลี่ยนที่นั่ง
จินนี่ วิสลี่ย์ วิ่งไปหา เบลส ซาบินี่ พวกเขาป้อนคุ้กกี้ให้กันบนโต๊ะข องสลิธีริน ธีโอดอร์ น็อตต์ ย้ายไปนั่งกับ แฮนนาห์ อับบอต คอลิน ครีฟวีย์กระเถิบไปหาเด็กบ้านฮัฟ เฟิลพัฟคนหนึ่ง
จินนี่ วิสลี่ย์ วิ่งไปหา เบลส ซาบินี่ พวกเขาป้อนคุ้กกี้ให้กันบนโต๊ะข
เป็นภาพแปลกตาที่ผ้าคลุมสีสี่กร ะจัดกระจายไปทั่วทุกที่แม้เเต่เ ด็กปีหนึ่ง
ความอบอุ่นแผ่ขยาย ไม่ใช่เพราะเวทย์มนต์ หากเเต่เป็นมิตรภาพเเละความรัก. ..
หนึ่งกริฟฟินดอร์หนึ่งสลิธีรินยิ้ มให้กัน สองมือกอบกุมประสานไม่ห่าง
"วันนี้ เราไปดื่มบัตเตอร์เบี ยร์ด้วยกันนะ"แฮร์รี่เบียดตั วเข้าหาท่อนเเขนที่เขาเกาะไว้ แก้มนุ่มที่ดูมีน้ำนวลกว่าเเต่ก่ อนถูไถกับเนื้อผ้าจนบิดไปมา เรียกเสียงหัวเราะจากเดรโก
"ได้สิ"ริมฝีปากบางคลี่ยิ้ม ร่างเล็กยังคงขี้อ้อนเสมอต้นเสม อปลายยามอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง นิ้วเรียวเกลี่ยแก้มสีระเรื่อขอ งแฮร์รี่ ปัดเส้นผมยุ่งเหยิงเเละเลื่อนไป ที่ท้ายทอย ร่างสูงโน้มตัวลงมา จรดปากที่เย็นเพราะอากาศให้ประทั บกัน ส่งผ่านความร้อนด้วยการแนบชิดจน ลมหนาวพัดผ่านไม่ได้ แขนเล็กตวัดโอบกอดรอบลำคออีกฝ่า ยยามผละหายใจก่อนจะยืดตัวเพื่อจู บต่อไป พวกเขานัวเนียกันจนมันบวมเจ่อเเ ละเห่อร้อน
"นี่มัน.. เยี่ยมไปเลย"เดรโกกระตุกมุมปาก เมื่อแฟนของเขามีสีหน้าเคลิ้มฝั นเเละตั้งท่าจะจูบอีกครั้ง เดรโกปล่อยให้แฮร์รี่เอนศีรษะตา มองศาเเล้วพรมจุมพิตสักเล็กน้อย จากนั้นจึงยืดแก้มนั่นจังหวะเดี ยวกันก็ผละกายออก
เสียงครางขัดใจทำให้ร่างสูงสนุก
"ถ้าเรายังไม่หยุด เชื่อเลยว่าเราจะเดทกันที่ห้องข องฉันมากกว่าฮอกมี้ดส์"
เพียงเท่านั้น แฮร์รี่คว้ามือเดรโก สาวเท้ามุ่งไปยังทางที่นำพาสู่ฮ อกมี้ดส์ด้วยใบหน้าเเดงก่ำ
"นี่ สุดสัปดาห์หน้านายว่างไหม?"
"หืม?"เดรโกหยุดปากที่กำลังจะพู ดเรื่องควิดิชเวิร์ลคัพปีล่าสุด แล้วช้อนตามองคนตรงข้าม
"ซีเรียสบ่นว่าคิดถึง อยากให้ไปหาน่ะ"
"หลังจากที่นายกลับไปหาเขาเมื่อ สี่วันก่อนเพราะโกหกว่าป่วยใกล้ ตาย?"
แฮร์รี่ขำจนสำลักบัตเตอร์เบียร์
ใช่สิ อาจจะเพราะช่วงนี้เด็กหนุ่มสนิท กับลูเซียสเป็นพิเศษ พ่อทูนหัวขี้เหงาเลยน้อยใจและคิ ดมากจนสร้างเรื่องให้แฮร์รี่ไปห าบ่อยๆ ล่าสุดนี่คือโวยวายว่าตนติดโรคร้ ายรักษาไม่หายเเละใกล้ตายเต็มที จนเด็กหนุ่มผู้พิชิตจอมมารที่ กำลังจะซ้อมควิดิชถึงกั บกระโดดขึ้นไม้กวาดบินหายไปเลยที เดียว สุดท้ายก็เเค่ท้องอืดเท่านั้นเอ ง
"แน่นอน สุดสัปดาห์หน้าพ่อจะไปดูกิ จการที่ฝรั่งเศส แม่ก็ด้วย ดังนั้นลูกเขยที่ดีควรพาภรรยาไป หาพ่อตาได้เเล้ว"แฮร์รี่ฟาดมือล งบนแขนอีกฝ่ายเบาๆ
"ใครภรรยานาย"
"อยากให้ฉันตอบ?"เดรโกยิ้มกริ่ม เมื่อเห็นเเฟนของเขาหน้าเเดงไปถึ งหู อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปเขี่ยกลี บปากที่ยู่จนน่าเอ็นดูไม่ได้ .. น่าฟัดให้จมเขี้ยวจริงๆ
(18+)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เดรโก... นี่ห้องน้ำพรีเฟค.."เสียงใสอึกอั กเล็กน้อยยามร่างสูงซ้อนทับทางด้ านหลัง
พวกเขากำลังอาบน้ำอยู่ หลังการเดินตรวจจบลง ตอนนี้เเม้จะดึกดื่นเเล้ว แต่หากไม่ใช่เวลาพักผ่อนของเมอร์ เทิลอย่างเเน่นอน มันคงไม่ดีถ้าหากหล่อนมาเห็นฉาก พลอดรักระหว่างพวกเขาทั้งสองคน
พวกเขากำลังอาบน้ำอยู่ หลังการเดินตรวจจบลง ตอนนี้เเม้จะดึกดื่นเเล้ว แต่หากไม่ใช่เวลาพักผ่อนของเมอร์
"แล้วไง ไม่มีอะไรต้องกังวล"เดรโกผลักแฮ ร์รี่เข้าไปใกล้ขอบอ่าง น้ำกระเพื่อมจนฟองสบู่กระจายออก ไป นัยน์ตาสีเทาฟ้าเเวววาวเมื่อเห็ นเรือนร่างเล็กชัดเจนขึ้น มือหนาไล้ลูบอยู่บริเวณหน้าท้อง น้อยทั้งที่แฮร์รี่หันแผ่นหลังใ ห้อยู่
ร่างของคุณชายมีกล้ามเนื้อจากกี ฬาที่เล่นเเนบกับอีกฝ่าย คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงเมื่อมีบางอ ย่างเเข็งขืนเสียดสีกับสะโพกของ ตนเอง เขาสะบัดหน้าที่ขึ้นสีจัดไปหาอี กฝ่ายแล้วมองค้อนเงียบๆ
"ครั้งล่าสุดสามวันก่อนเองนะ"แฮ ร์รี่กระซิบ
"นั่นนานพอแล้ว"เดรโกโต้กลับขณะ ซุกหน้ากับต้นคอเนียน ปากบางไซร้ตามเเนวลงไปถึงลาดไหล่ นวล ขบเม้มเเต่งเเต้มรอยสีกุหลาบเล็ กน้อย พลางเลื่อนมือต่ำ
แฮร์รี่หลุดเสียงคราง เอวเล็กบิดไปมา สะโพกแน่นตึงก็เริ่มเบียดกลับมา หา เดรโกใช้นิ้วยอกล้อกับสิ่งน่ารั กของคนเบื้องหน้า .. ร่างบางเริ่มสติแตกแล้ว
แฮร์รี่เป็นเก็บอารมณ์ไม่เก่ง อีกทั้งกระตุ้นง่าย ดังนั้นเดรโกจึงมักได้เปรียบเสม อ ใช้เวลาเล้าโลมไม่นานนัก เพียงปลายเล็บสะกิดตุ่มไตบนอก ผู้ถูกกระทำก็ปลดปล่อย แขนเเกร่งรวบเอวบางนั่นไว้ ไม่ปล่อยให้เข่าอ่อนจนล้มลงไปใน น้ำ
"ตาฉันเเล้ว ที่รัก"ไม่รอให้จบประโยค ข้อนิ้วเเข็งแทรกเข้าไปภายในกาย อุ่น ขยับไปมาอย่างช้ำชอง
"อ๊ะ.."เดรโกเลียปาก กดย้ำยังจุดที่ทำให้แฮร์รี่ครวญ ครางอย่างกระสัน เขาเพิ่มนิ้วที่สองเเละสามตามลำ ดับ แต่ก่อนที่แฮร์รี่จะเสร็จสมเป็น ครั้งที่สอง เดรโกผละมือออก
แฮร์รี่หน้างอง้ำ เขารู้ดีว่าเดรโกต้องการอะไร มือเล็กยันร่างตนเองในนั่งบนขอบ อ่าง เสยเส้นผมเกะกะสายตานั่นเล็กน้อ ยก่อนจะใช้เเขนเกี่ยวขาขวาของตั วเองขึ้นสูง มือที่ว่างอีกข้างบีบเฟ้นก้นเนี ยนๆ ของตนให้ช่องทางเด่นชัด
"เข้ามาได้เเล้ว"เสียงหวานสั่นเ ครือ แววตาสีมรกตงดงามเเพรวพราวเเละห ยาดเยิ้ม เดรโกคลี่ยิ้มยามมองภาพเเสนวิจิ ตรตรงหน้า ทว่าไม่วายโถมตัวใส่อย่างคุ้นเค ย
"นายเซ็กซี่มาก รู้ไหม"เสียงหัวเราะเเละครางประ สานกัน ยามพวกเขาเชื่อมต่อ เดรโกดุนดันตัวตนของเขาเข้าไปอย่ างเอาเเต่ใจจนได้รอยแมวข่วนจางๆ มาประดับลำคอ
"มีเเฟนเป็นหนุ่มฮอตนี่"ฟันขาวกั ดแผ่นอกตึงกล้ามเนื้ออย่างหมั่ นเขี้ยว ไม่ลืมที่จะช่วยเคลื่อนสะโพกสวน กลับอย่างเอาใจ
เสียงคลื่นน้ำกระฉอกสร้างความอิ โรติกได้ดียามอยู่ในช่วงกิจกามเ ข้าจังหวะ
แฮร์รี่และเดรโกโอบกอดกัน ส่งผ่านความอบอุ่นเเละน้ำหวานใน ปากไม่หยุดหย่อน
"เสียดาย.. นี่ไม่ใช่บนเตียง"
"ทำไม?"
"ฉันกลัวเข่านายถลอก"
"งั้นเราจะมี `เอพิสกี้` ไว้ทำไมล่ะคนโง่!"
"นายกำลังเชิญชวน?"
"..."
และเเฮร์รี่ก็รู้ว่าเขาไม่ควรชี้โพรงให้กระรอก..
-จบเถอะ-
สามารถร่วมสกรีมใน #ไร้สาระกับซู้ดกาว หรือกลับไปคอมเม้นต์หน้าหลักเด็กดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น